on air

This is default featured slide 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 2 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 3 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 4 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 5 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

chat box

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Καρδιά μου ...

Πάει λίγος καιρός ... Μόλις , ένας χρόνος από τότε που τα μάτια μου αντίκρισαν για πρώτη φορά τα δικά σου . Ένας ολόκληρος χρόνος και στο νου μου μοιάζει σαν 'χθές.Ήταν ξημέρωμα θυμάμαι και η συνάντησή μας , θέλημα θεού και διαβόλου . Δεν μιλήσαμε σχεδόν καθόλου , μα , τα μάτια μας για τα λίγα εκείνα δευτερόλεπτα έστησαν ολόκληρο διάλογο .
   Ήρθες , ξαφνικά στην ζωή μου σαν μια αναπάντεχη καλοκαιρινή μπόρα . Ήρθες και μαζί σου έφερες το χρώμα στο μουντό μου γκρίζο , το χαμόγελο στα σφραγισμένα μου χείλη , το δάκρυ χαράς στις λίμνες θλίψης των ματιών μου , το φως στο σκοτάδι μου ... Όμως , όσο ξαφνικά ήρθες , άλλο τόσο ξαφνικά έφυγες σκορπώντας πόνο , πολύ πόνο κι ένα αναπάντητο γιατί που πάντα θα μου τρώει τα σωθικά ...
   Θυμάμαι , την πρώτη φορά που βγήκαμε . Μου το 'χες προτείνει πολλές φορές , όμως , εγώ αρνούμουν πάντα πριν καν τελειώσεις την πρότασή σου κι ας το ήθελα . Κι ας ήταν ο λόγος που ξενυχτούσα βράδια ατέλειωτης προσμονής ν' ακούσω από τα χείλη σου να το ζητάς ...
   Μα εκείνη τη 'μέρα , δεν θα την ξεχάσω ποτέ . Δεν είχα κοιμηθεί προσμένοντας να 'ρθει το απόγευμα και η ώρα που θα ερχόσουν να με πάρεις απ' το σπίτι . Οι γονείς μου οι οποίοι ήταν υπερπροστατευτικοί , δεν είχαν υποψιαστεί τίποτα . Τους είχα πει ό,τι θα πήγαινα μια βόλτα με τα πόδια στην παραλία . Στην παραλία , που περνούσα όλες τις άδειες εκείνες 'μέρες και νύχτες της ατέλειωτης μοναξιάς μου ...
   Και το απόγευμα , ήρθε όπως κι εσύ αγαπημένε μου . Μπήκα , γρήγορα στο αμάξι κοιτώντας γύρω μου μη τυχόν με δουν οι δικοί μου . Κάρφωσες τα μάτια σου 'πάνω μου , μου έδωσες ένα φιλί στο μάγουλο και μου είπες :
- Σ' ευχαριστώ , που δέχθηκες να 'ρθείς . Σ' ευχαριστώ , απλά , που ήρθες στην ζωή μου ...
   Ακούγοντας , τα λόγια αυτά να βγαίνουν απ' τα χείλη σου ένα δάκρυ κύλισε απ' τα μάτια μου . Ένα δάκρυ που εάν είχες προσέξει ίσως να είχες καταλάβει  ...
- Που , πάμε ; Σε ρώτησα .
- Θα δεις . Απάντησες .
   Ο δρόμος που ακολουθούσες , είχε χαραγμένα ακόμη τα βήματά μου . Σε 'βλεπα να κατευθύνεσαι στην παραλία που από μικρό παιδί επισκεπτόμουν και δεν το πίστευα . Όταν φτάσαμε , έτριβα τα μάτια μου μήπως η όρασή μου μου έκανε παιχνίδια όπως η μοίρα μου , μα , ήταν αλήθεια . Μου άνοιξες την πόρτα , μου έπιασες το χέρι και με οδήγησες στα βραχάκια που το σχέδιο απ' το κορμί μου ήταν ακόμη αποτυπωμένο απ' το προηγούμενο βράδυ ...
   Το αεράκι , δρόσιζε τα κορμιά μας που έκαιγαν κι ας μην άγγιζε το ένα τ' άλλο . Ο ήλιος , βυθιζόταν αργά μέσα στο βαθύ μπλέ και ο ουρανός γέμιζε αστέρια , ενώ , το φεγγάρι φάρος στο απόλυτο σκοτάδι του έρωτά μας . Θυμάμαι , το σώμα μου γυμνό πλάι στο δικό σου και την ανάσα σου καυτή να μου χαρίζει λίγη ακόμη ζωή ...
   Μπήκες μέσα μου αργά και τρυφερά . Ήταν η πρώτη μου φορά . Ο πόνος δυνατός , μα , τόσο γλυκός συνάμα . Θυμάμαι , ακόμη εκείνον τον ήχο ... τον ήχο της καρδιάς μου , στο δικό σου κορμί ... Τα χείλη σου άγγιζαν τα δικά μου , ενώ , τα νύχια μου σημάδευαν την πλάτη σου άθελά μου ...
- Κορίτσι μου , να σταματήσω ;
- Αν το κάνεις , θα σταματήσει η καρδιά μου , σου απάντησα και συνέχισες ...
   Οι 'μέρες περνούσαν γρήγορα και από 'πάνω μου και από μέσα μου . Ο χρόνος τέλειωνε , μα , τέλειωνε μαζί σου . Η τελευταία μας συνάντηση , πραγματοποιήθηκε πάλι εκεί . Στην παραλία μου , στην παραλία μας ... Με περίμενες αρκετή ώρα . Όταν ήρθα , σε είδα καθισμένο στην καυτή άμμο να κοιτάς μ' αγωνία το ρολόι σου . Κάθισα δίπλα σου , σε φίλησα κι εσύ αμέσως με ρώτησες γιατί άργησα χαρίζοντάς μου ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ...
- Οι γονείς μου , αφού , ξέρεις ... σου είπα με τρεμάμενη φωνή ...
- Ναι , Αναστασία μου , ξέρω μα αυτό δεν πάει άλλο . Θα πάω να τους μιλήσω . Είσαι μεγάλη κοπέλα πια δεν είναι λογικό να μην σ' αφήνουν να βγαίνεις ...
- Και , τι θα τους πεις ; Σε ρώτησα .
- Ό,τι σ' αγαπάω καρδιά μου και ό,τι θέλω να γίνεις γυναίκα μου ...
   Καρδιά σου ... έτσι , μ' έλεγες πάντα ... καρδιά σου ... Τα μάτια μου , βούρκωσαν και άρχισα να κλαίω σαν παιδί δίχως σταματημό . Με κοίταξες μες στα μάτια και με ρώτησες τι έπαθα .
- Τίποτα , σου είπα . Τίποτα , απλά , φοβάμαι . Δεν τους ξέρεις , με λατρεύουν και φοβούνται κι αυτοί γι' αυτό δεν θέλουν ν' απομακρύνομαι πολύ . Το μόνο μέρος που δέχονται να επισκέπτομαι είναι αυτή η παραλία ...
- Τι , φοβάσαι και τι οι γονείς σου καρδιά μου ;
- Μη συμβεί κάτι ή μη τυχόν χτυπήσει το τηλέφωνο και δεν είμαι εκεί ... δεν ξέρεις , δεν μπορείς να καταλάβεις αγάπη μου , δεν μπορείς ...
- Όντως , δεν μπορώ . Μα , πές μου ...
   Ξαφνικά , άρχισα να τρέμω . Φοβήθηκα , μα , ο ήχος του κινητού σου με ηρέμησε γιατί έτσι θα κέρδιζα λίγο χρόνο να ηρεμήσω και ίσως να αποφύγω τις ερωτήσεις σου . Μίλησες λίγο κι όταν το ΄κλεισες μου είπες ό,τι έπρεπε να φύγεις . Εγώ , σου είπα ό,τι θα έμενα λίγο ακόμη και αργότερα θα πήγαινα σπίτι όπως κι έγινε .
   Μια ώρα μετά και μπαίνοντας στο σπίτι οι γονείς μου έπεσαν στην αγκαλιά μου σπαράζοντας με δάκρυα στα μάτια και με λυγμούς μου είπαν ό,τι το τηλέφωνο είχε χτυπήσει επιτέλους και ό,τι είχε βρεθεί συμβατός δότης . Δεν ξέρω γιατί δεν χάρηκα . Τι , με κράτησε από το να μην αρχίσω να ουρλιάζω σαν τρελλή ...
   Καιρό , περίμενα αυτή τη στιγμή . Τη στιγμή που μια καρδιά θα έπαιρνε την θέση της δικής μου και δεν θα φοβόμουν ποτέ ξανά μήπως πάψει να χτυπά μένοντας άγρυπνη μήπως χάσω στιγμές , μήπως χάσω εμένα , μήπως χάσω εσένα ... Περνώντας την πόρτα την χειρουργείου , αναρωτιόμουν γιατί δεν απαντούσες στις κλήσεις μου , μα , αυτή μου η απορία χάθηκε σύντομα από το μυαλό μου με μια δόση αναισθησίας . Η μεταμόσχευση , ήταν επιτυχής . Όταν μετά από λίγο διάστημα οι γιατροί μου επέτρεψαν να επιστρέψω σπίτι εγώ αποφάσισα να σου τηλεφωνήσω και να σου τα πω όλα . Θυμάμαι , να πληκτρολογώ τον αριθμό και τον ήχο του τηλεφώνου να κόβεται απότομα από μια γυναικεία φωνή , λίγο μεγάλη σε ηλικία . Το κινητό , ήταν απενεργοποιημένο κι έτσι τηλεφώνησα στο σπίτι .
- Καλημέρα σας , τον Νίκο , θα ήθελα ...
- Ο Νίκος , δεν μένει πια εδώ κοριτσάκι μου ...
- Τι , εννοείτε ; Μετακόμισε ; Που , μένει ; Ρώτησα , την φωνή που με δυσκολία άκουγα από τους λυγμούς που έβγαζε ...
- Στον παράδεισο ... εδώ ή έστω κάπου εδώ κοντά , μένει η καρδούλα του ...
   Σάστισα ... το ακουστικό , γλίστρησε απότομα απ' το χέρι μου κι έπεσε στο πάτωμα . Πήγα , σπίτι σου και η φωνή απ' το τηλέφωνο έγινε παρουσία και η παρουσία πόνος στην καινούρια μου καρδιά , την δική σου καρδιά ... Φεύγοντας , από τη τελευταία μας συνάντηση έπεσες με το αμάξι σου σε έναν γκρεμό . Σου είχε τηλεφωνήσει η μητέρα σου ζητώντας σου να πας κοντά της γιατί δεν αισθανόταν καλά κι εσύ έτρεχες ξεπερνώντας το όριο ταχύτητας κατά πολύ ...
   Τώρα , μένω με την μητέρα σου στο σπίτι σου . Κοιμάμαι στο κρεββάτι σου , φορώ το άρωμά σου και τυλίγω το παγωμένο μου σώμα με το σεντόνι που για τελευταία φορά τύλιξες το δικό σου . Τώρα , σου χαρίζω εγώ κόκκινα τριαντάφυλλα και τώρα δεν ακούω την καρδιά μου στο δικό σου κορμί , μα , την καρδιά σου στο δικό μου σώμα ...
... ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ...

Φίλε μου ...


Φίλε μου , πάει αρκετός καιρός ... Περίπου 2 χρόνια αν θυμάμαι καλά ... Ήταν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα κι εγώ ήμουν στον φούρνο του Μάνου . Για την ακρίβεια , της πρώτης αληθινής αγάπης μου και φυσικά πλατωνικής . Ξέρεις , ήταν σαν εκείνες τις αγάπες που ποτέ δεν βλέπει ο ένας τον άλλο κι όμως , λέει , ό,τι τον αγαπάει ...
   Είχαμε γνωριστεί όταν εγώ ήμουν μόλις 15 χρονών κι εκείνος 17 . Όταν η σχέση τελείωσε μια πολύ πιο δυνατή την διαδέχθηκε. Δεν της έχω βάλει ταμπέλα . Δεν μπήκα σ΄αυτή την διαδικασία ποτέ . Ίσως , γιατί , απλά κάπου μέσα μου πίστευα ότι μια λέξη δεν είναι αρκετή για αυτό που είχαμε μεταξύ μας και αυτή είναι η αλήθεια . Τα τελευταία χρόνια τον αποκαλώ " φίλο " . Κι επειδή , είμαι της άποψης ό,τι οι φίλοι φαίνονται στις δύσκολες στιγμές εκείνο το διάστημα είχα προσφερθεί να τον βοηθήσω στην επιχείρησή του λόγω του ό,τι χρειαζόταν βοήθεια από μια κοπέλα . Η επιχείρηση, ήταν ένας μικρός , συνοικιακός φούρνος . Σ΄αυτόν σε είδα για πρώτη φορά ...
   Είχες έρθει αφήνοντάς μου ένα διαφημιστικό φυλλάδιο από το κατάστημα το οποίο εργαζόσουν τότε . Αμέσως , άρχισες να μου λες διάφορα όμορφα λόγια που όμως με άφησαν παγερά αδιάφορη . Όταν έφυγες , πήρες κάτι να φας κ΄με χαιρέτισες . Δεν θα ξεχάσω ποτέ . Όχι , εκείνη την ΄μέρα , μα , την ΄μέρα που σε ξαναείδα ...
   Ήταν βράδυ και ήμουν στην αγκαλιά του Νίκου μου . Δεν είχα φάει τίποτε όλη ΄μέρα και τότε του είπα να παραγγείλουμε κάτι να φάμε όπως κι έγινε . Παραγγείλαμε από ένα κατάστημα με την ελπίδα ότι την παραγγελία θα την έφερνε ένας φίλος του . Δεν τον ήξερα κι ήλπιζα να τον γνωρίσω τότε όπως κι έγινε . Δεν είχαμε ανάψει φώτα. Όταν " χτύπησε " η πόρτα και άνοιξε , είδε τον φίλο του κι εγώ στα μάτια του εσένα κάτω από το λιγοστό φως που έμπαινε δειλά απ΄έξω ...
   Σε ρώτησα , αν με θυμόσουν χωρίς να περιμένω να λάβω κάποια θετική απάντηση που όμως τελικά την έλαβα . Όταν έφυγες , μιλήσαμε για ΄σένα . Μου είπε ό,τι ήσουν χρήστης χρόνια κι ό,τι το τελευταίο διάστημα προσπαθούσες να καθαρίσεις και να φτιάξεις την ζωή σου . Δούλευες , από το πρωί ως το βράδυ για να μαζέψεις χρήματα για το δικαστήριο . Ένα δικαστήριο που σε καταδίκασε πριν από λίγο καιρό ως έμπορο ναρκωτικών λόγω κατοχής περίπου 80 γραμμαρίων χασίς τα οποία είχες για προσωπική σου χρήση .
   Δεν θα ξεχάσω , τις προσπάθειές σου για μια νέα αρχή . Μια αρχή που τέλειωσε πριν καν αρχίσει . Την αγάπη σου για εκείνη και τα όνειρά σας να φύγετε και να δημιουργήσετε μια οικογένεια που ποτέ δεν είχες και τόσο πολύ ήθελες ν΄αποκτήσεις! 
   Δεν θα ξεχάσω , την ΄μέρα εκείνη . Μια ΄μέρα λίγο πριν σε πάρουν από κοντά μας όταν ήρθαμε να σε δούμε σ΄εκείνο το υπόγειο . Είχε τόσο κρύο εκεί μέσα Θεέ μου ! Κι εσύ , πίσω απ΄τα κάγκελα με βουρκωμένα μάτια να μας κοιτάς σαν να ΄ταν η τελευταία φορά που αντίκριζες τα πρόσωπά μας . Φορούσες μια ζακέτα κι ένα ξεθωριασμένο τζην που κόντευε να πέσει στα πόδια σου γιατί σου είχαν αφαιρέσει την ζώνη . Στα πόδια σου , εκεί , που βρισκόταν και η ψυχή σου ... Μια ψυχή τόσο ταλαιπωρημένη από την ζωή ...
   Ήμουν η τελευταία που ήρθε κοντά σου . Εσύ , με φώναξες . Μου έσφιξες το χέρι κ΄μου ζήτησες να προσέχω εκείνη ... Δεν άντεξα και τα μάτια μου μετατράπηκαν άθελά μου σε λίμνες ... Η επίσκεψη κράτησε μόνο για λίγα δευτερόλεπτα . Λίγα μονάχα δευτερόλεπτα που όμως ήταν αρκετά για να μας κάνουν να σιωπήσουμε στον δρόμο της επιστροφής για την πόλη που μένουμε και ν΄αφήσουμε τα δάκρυα να κυλήσουν αλύπητα στα χλομά , θλιμμένα πρόσωπά μας .
   Εκείνη , έμεινε κοντά σου έστω κι από μακριά για λίγους μόλις μήνες . Ο φίλος σας κι άνθρωπός μου , σας αρραβώνιασε κι ας μην παραβρέθηκε στον αρραβώνα σας μέσα στην φυλακή την οποία κρατήσαι . Σε βοηθούσε να αντέξεις . Σου έδινε δύναμη και λόγο να συνεχίζεις να παλεύεις , μα , δεν άντεξε τόσο όσο σου είχε τάξει . Τα δέκα χρόνια είναι πολλά φίλε μου ...
    Πριν μια ΄βδομάδα απορρίφθηκε η αίτηση σου για διακοπή ποινής . Δεν έχω ξανακούσει τον ήχο της φωνής σου από τότε . Τηλεφώνησες στον Νίκο μου και του το είπες μόλις σε ενημέρωσαν . Ούτως ή άλλως μόνο αυτός σου έχει απομείνει και η βαριά άρρωστη γιαγιά σου . Για γονείς κι αδέρφια ούτε λόγος ...
   Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλ΄αυτά εδώ . Ίσως , γιατί στα γράμματα που στέλνουμε μεταξύ μας δεν μπορώ να γράψω πολλά ... Ίσως , γιατί στο επόμενο τηλεφώνημά σου δεν θα έχω τι να σου πω τώρα πια ... Γιατί , αυτή είναι η αλήθεια . Δεν ξέρω τι να σου πω ! Τι να σου πω ; Ποιόν λόγο να σου δώσω να συνεχίσεις να παλεύεις τους δαίμονες που γελούν γύρω απ΄τις σκέψεις σου ; Ποιόν λόγο να σου πω για να μην βρεις τον τρόπο που ξέρω ότι κάποιες στιγμές ψάχνεις να βάλεις τέλος στην ανυπόφορη καθημερινότητά σου ; Τι λόγο να σου δώσω να συνεχίσεις να υπάρχεις όταν γνωρίζω τι περνάς και ό,τι ελάχιστοι ξέρουν για ΄σένα ;
   Να σου πω για εκείνη που σε άφησε όταν σου τάζε πως θα σε περιμένει ; Να σου πω για την μάνα σου που ποτέ δεν είπες μάνα ; Να σου πω για τον πατέρα που έχασες πριν καν γνωρίσεις ή για τ΄αδέρφια σου που δεν δίνουν δεκάρα παρά μονάχα για το πως θα εξασφαλίσουν την δόση τους ; Να σου πω για την έφεση που θα πραγματοποιηθεί σε 8 μήνες ; Κι αν η απόφαση είναι κι αυτή αρνητική ; Τότε , τι θα σου πω ;
   Δεν ξέρω τι να σου πω πέρα απ΄το ό,τι αισθάνομαι μικρή μπροστά σου ... Πολύ μικρή για τα όσα έχεις βιώσει και βιώνεις , μα , πιο πολύ για το ό,τι παρά τα όσα περνάς το κεφάλι σου το έχεις πάντα ψηλά ... Να λοιπόν , τι θα σου πω !
   Δεν ξέρω τι θα γίνει στο μέλλον . Αν θα βγεις και αν θ΄αντικρίσω ξανά τα μάτια σου. Αν κάποιος λυπηθεί τα χρόνια σου και σου επιστρέψει την ελευθερία σου δίνοντάς σου έτσι την ευκαιρία να γνωρίσεις το παιδί σου που ποτέ δεν σ΄άφησαν ούτε καν να δεις. Αν θα συνεχίσεις να παλεύεις για μια ζωή που ονειρεύτηκες έστω κι αργά . Ξέρω , όμως , ό,τι πρέπει να έχεις το κεφάλι ψηλά κι ας μην έχεις κανένα πια να σε περιμένει σαν βγεις απ΄αυτή την φυλακή ...
... φίλε μου ... 

           " ... Σαν βγω απο αυτή την φυλακή , κανείς , δεν θα με περιμένει ... " .

   Στον φίλο εκείνο , που ελπίζω κάποτε να ξαναδώ , Στον φίλο εκείνο , που περιμένω να ξαναδώ . Στον φίλο εκείνο που καταδικάστηκε για δέκα χρόνια λόγω κατοχής μικρής ποσότητας χασίς , ενώ άλλοι περπατούν ελεύθεροι ανάμεσά μας έπειτα από φόνους κι άλλα ανύπωτα εγκλήματα , την στιγμή που έφτιαχνε την ζωή του δουλεύοντας και κάνοντας όνειρα να παντρευτεί χωρίς πλέον να κάνει χρήση ναρκωτικών ουσιών .
   Στο σύστημα που φωνάζει ό,τι δίνει ευκαιρίες στα νέα παιδιά την ίδια στιγμή που τα φυλακίζει σε φυλακές που οι κρατούμενοι μαχαιρώνουν ο ένας τον άλλο για ένα τσιγάρο ή γιατί περίμεναν 10΄ στην ουρά για ένα τηλεφώνημα ενώ μιλούσε κάποιος άλλος συγκρατούμενός του .
   Στις μανάδες και τους πατεράδες εκείνους που λογίζονται για γονείς σπρώχνοντάς τα παιδιά τους στα ναρκωτικά και κάνοντας χρήση μαζί τους . Μα πιο πολύ στα παιδιά εκείνα που χάνουν την ζωή τους κάνοντας χρήση ή μένοντας πίσω από μια αμπαροκλειδωμένη πόρτα και που όλοι αποκαλούν αλήτες και κωλόπαιδα ... 

Eρμηνεύστε την γλώσσα του σώματος!

Βγήκατε στο ραντεβού σας και ενώ το άλλο άτομο ισχυρίζεται ότι περνάει όμορφα μαζί σας , εσείς τον /την βλέπετε να χασμουριέται συνεχώς! Η γλώσσα του σώματος σας λεει κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που σας λεει με τα λόγια του ο / η συνοδός σας. Εντοπίστε λοιπόν την θετική ή αρνητική γλώσσα του σώματος και μάθετε τι πραγματικά αισθάνεται το άλλο άτομο για σας!

Αρνητική γλώσσα σώματος.


1. Μήπως το άτομο απέναντι σας έχει σταυρωμένα τα χέρια στο στήθος; Αυτό σημαίνει ότι ασυναίσθητα βάζει ένα τείχος ανάμεσα σας. Μάλλον , δεν είναι διατεθειμένο για μεγαλύτερη οικειότητα.



2. Χασμουριέται ; Αυτό είναι πολύ κακό σημάδι , εκτός και αν το ραντεβού σας ξενύχτησε το προηγούμενο βράδυ γιατί σας σκεφτόταν!



3. Συχνές κινήσεις του κεφαλιού , αντί για λεκτικές απαντήσεις. Αυτό σημαίνει πάλι ότι το άλλο άτομο βάζει τείχος ανάμεσα σας ή δεν σας παρακολουθεί συγκεντρωμένα.

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΠΟΥ.....

Μια φορά είχα ένα φίλο που γούσταρε μια κοπέλα σαν τρελός. Κάναμε σχέδια πώς θα την πλησιάσουμε. Με τα πολλά την γνωρίσαμε και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Μετά από 2 χρόνια της εξομολογήθηκε πόσο πολύ την αγαπούσε..... Αυτή γέλασε υποτημιτικά, του γύρισε την πλάτη και έφυγε. Ενώ μου έλεγε το τι έγινε, τον έβλεπα πολύ χαρούμενο και τον ρωτάω, καλά ρε μλκ δεν στεναχώριεσαι; Και τι μου λέει ο άνθρωπος. Αυτή έχασε κάποιον που την αγάπησε σαν τρελός ενώ εγώ έχασα κάποια που δεν με αγάπησε ποτέ !!!!!!!

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Τα κόκκινα φανάρια


Χρόνια τώρα, ακούραστοι και ευθυτενείς, ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης κανονίζουν την κίνηση στους δρόμους, παγκοσμίως. Αλλά αυτό έμελλε να αλλάξει, με μια μικρή παρέμβαση Ολλανδών χάκερ. Ο Σταμάτης κράτησε χαρακτήρα, αλλά ο Γρηγόρης πιάστηκε σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές. Οι περαστικοί και οι οδηγοί στην πόλη Nimwegen πάντως το απόλαυσαν!

Θα με δεις και θα πάθεις… ατύχημα!

Κάπως έτσι βγήκε ο στίχος – Βάζεις στοίχημα;

Να χρεώνει βίντεο ξεκινά το YouTube

Στη δημιουργία καναλιών επί πληρωμή -ακόμη και εντός της τρέχουσας εβδομάδας- προσανατολίζεται το YouTube, σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times.

Σκοπός του δημοφιλούς διαδικτυακού τόπου, είναι να δημιουργήσει μια νέα υπηρεσία συνδρομής με συνδρομητικά βίντεο που θα περιλαμβάνουν έως και 50 κανάλια YouTube, η οποία θα έχει κόστος
μόλις 1,99 δολάρια το μήνα. 

Φαίνεται πως η κίνηση αυτή, που θα αλλάξει άρδην τα μέχρι τώρα δεδομένα, θα αφορά προς το παρόν σε μικρό μέρος του περιεχομένου του YouTube, ενώ το μεγαλύτερο μέρος θα παραμείνει έως έχει, δηλαδή δωρεάν.

Σε παλαιότερη ανακοίνωσή του, το YouTube σημείωνε πως «ψάχνουμε να δημιουργήσουμε μια συνδρομητική πλατφόρμα που θα αποφέρει έσοδα πέρα ​​από ενοικιάσεις βίντεο και τοποθέτηση διαφημίσεων μέσα και γύρω από το περιεχόμενο». Ωστόσο, σημείωσε πως «τίποτα δεν είναι ανακοινώσιμο επί του παρόντος».

Καλημέρα φιλαράκια μου...Να έχετε μια υπέροχη μέρα..



Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

H φωτογραφία της ημέρας!!!!!!!!!!!!



Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Καλημερα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!