on air

This is default featured slide 1 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 2 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 3 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 4 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

This is default featured slide 5 title

Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.

chat box

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Καληνύχτα σε όλους σας...:)



Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Καληνύχτα, αγάπη μου


Απόψε που θα κοιμηθείς θα στείλω το φεγγάρι
Να έρθει στο κρεβάτι σου να γίνει μαξιλάρι

Θα στείλω τους αστερισμούς να γίνουνε σεντόνι
Επάνω στο κορμάκι σου, ποτέ να μην κρυώνει

Από τα αστέρια του ουρανού θα βρω το πιο μεγάλο
Πάνω απ' το προσωπάκι σου να φέγγει θα το βάλω

Θα στείλω απ' τη θάλασσα το πιο όμορφο κοχύλι
Για να σου δώσει τρυφερά γλυκό φιλί στα χείλη

Και να σου πει πως σ' αγαπώ και σ' έχω στην καρδιά μου
Και μέσα στην ψυχούλα μου, γλυκιά πριγκίπισσά μου...

...Δεν σε βλέπω μα το νιώθω...


Θολώνουν τα μάτια μου
Το δάκρυ κυλά πικρό στο πρόσωπο μου
Σε βλέπω δειλά να φεύγεις
Δεν σε βλέπω μα το νιώθω
 
Πας μακριά σ' άλλη γη σ' άλλη αγκαλιά
Φεύγεις για πάντα και πονάω
Πονάει η χωρισμός αλλά και η μοναξιά που απλώνει
Την συνήθισα όμως, με ανέθρεψε
Γιατί και όταν ήσουν εδώ πάλι έλειπες
Η παρουσία σου αισθητή ήταν μονό στο μυαλό μου
Έτσι και τώρα.
Θα σε κρατάω σαν μια ανάμνηση, σαν μια εικόνα

Χάθηκα στο αεράκι του κόσμου



...Και όταν χαθώ μετά θα 'ρθω... Όλα πάντοτε επιστρέφουν... Έτσι και εγώ θα γυρίσω... Μην μου φοβάσαι, μαθέ να βρίσκεις το άγγιγμα μου .... Όπου και αν είμαι θα σε βρω, θα με βρεις....Και αν έφυγα για λίγο και η σιωπή μου μας σκότωνε, όλα μια μέρα θα τελειώσουν, θα αλλάξουν ... Θα δημιουργηθούν...Όλα θα μας θέλουν μαζί... Δεν σε ξέχασα... απλά... ξεχάστηκα για να απαλύνω την σιωπή, την πληγή ...
Και αν χάθηκα στο αεράκι του κόσμου θα γυρίσω ξανά...
Ανακάλυψε το Άγγιγμα μου και βρες με ...

Στους βράχους βλέπουμε ανθρώπους μονάχους


Περπατώ αργά με ήρεμα και σταθερά βήματα 

Κοιτάζω γύρω μου περίεργα τα κύματα 

Τα βλέπω άγρια να πέφτουνε στους βράχους 

Σ' αυτούς που βλέπουμε συνήθως ανθρώπους μονάχους 

Ίσως η θάλασσα να θέλει να τους σπάσει 

Την μοναξιά των ανθρώπων μακριά να πετάξει 

Θυμάμαι ... και εγώ κάθομαι στα βράχια 

Και αρκετές φορές μιλώ με τα άστρα 

Θυμάμαι δάκρυα που πέφτουνε στο κύμα 

Και της ζωής μου ένιωθα να κόβετε το νήμα 

Στα βράχια που σβήνω της καρδιάς τον πόνο 

Εκεί που διαγράφω της ζωής τον κόπο 

Εκείνα τα βράχια αγαπώ 

Εκείνα που πάω σαν πονώ 

Αυτά που ανθρώπους μοναχούς φιλοξενούν 
και τους αγκαλιάζουν μαζί με την θάλασσα ήρεμα για να ζουν

Μια φυγή απ' την αλήθεια



Μια φυγή απ' την αλήθεια
Απ τα τυφλά τα παραμύθια
Απ του έρωτα το κλάμα
Της μαχαιριάς το δράμα
Ένα τέλος δίχως φωνή
Που μοιάζει με απειλή
Και η απουσία αισθητή
Με πνίγει σαν κραυγή
Δάκρυ στα μάτια μου κυλά
Αναζητώ μια αγκαλιά
Για να ζεσταθεί και η καρδιά
Απ' τα ψυχρά φιλιά
Λόγια ψεύτικα, θαμπά
Εικόνες σαν μια ζωγραφιά
Ένα όνειρο θολό
Τέλειωσε απόψε εδώ...
Να προσέχεις...

Όλα υποκρισίες


Έφυγες και εσύ σαν άνεμος, σαν περαστικός αγέρας, σαν μια βροχή στα ξαφνικά, σαν έρωτας στο ψέμα... Και η φυγή με σκότωσε, με έκανε κομμάτια, σαν τότε που χανόμουνα μες τα γλυκά σου μάτια... Μα τον χρόνο πίσω δεν γυρνάς, βλέπεις το παρόν σου, μ' άφησες πίσω και νικάς το άσχημο παρελθόν σου... Κάθε στιγμή που πέρναγε την έβλεπες σαν ψέμα, ποτέ σου δεν κατάλαβες τι ένιωθα για εσένα...Ποτέ σου δεν μ' άφησες να ζήσω εγώ κοντά σου και μόνο μια στιγμή να κλέψω τα όνειρα σου.  Μια  τρέλα η αγάπης μου που έφτανε για  δυο, και μέσα σε μια νύχτα την έκανες θηρίο... Την πέταξες σαν να 'τανε σκουπίδι, σαν ένα λάθος της στιγμής, σαν ψέμα στο σανίδι. Μα θέατρο δεν έπαιζα, σ' ήθελα κοντά μου, μα το μαχαίρι στην καρδία, έδιωξε τα όνειρα μου... Το μόνο που κατάφερες ήταν να με πληγώσεις και μια αγάπη δυνατή σε ερείπια να τελειώσεις... Και για φινάλε όμορφο χωρίς ευαισθησίες, "ποτέ σου δεν μ' αγάπησες, όλα υποκρισίες."

Δεν μπορώ να σε κοιτάξω, να σε ψάξω



Απόψε που και πάλι είμαι μόνος
Απόψε που είναι κλειστεί ξανά οι δρόμοι
Ακόμη μια φορά δεν μπορώ να σε κοιτάξω
Ακόμη άλλη μια φορά δεν μπορώ να σε ψάξω.

Βυθισμένος σ' όνειρα χαμένα  
Τριγυρνώ σε βράδια περασμένα
Τις  στιγμές του χθες αναζητώ
Να σ' αγγίξω προσπαθώ.

Μα τίποτα δεν μπορώ ν' αλλάξω
μου έρχεται να ουρλιάξω
Το δάκρυ τρέχει απ' τα μάτια μου στεγνό
Μα δεν υπάρχεις, σε μισώ.
Μα ένα ψέμα είναι κι αυτό
Βγαλμένο απ τον παραλογισμό
Και η φωνή μου δυνατά
Ουρλιάζει 'γύρνα ξανά'. 

(Μου λείπεις... Να προσέχεις) 

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Εξαφάνιση Ηλικιωμένου Μπορείτε να βοηθήσετε;



Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Με πονάει ρε μαμά ...



 Μαμά , θέλω να σου μιλήσω απόψε ... Θέλω , να σου πω ό,τι απλά δεν μπορώ γιατί φοβάμαι πως δεν θα καταλάβεις ... Όπως , τότε στην Δ΄ δημοτικού ... Θυμάσαι ; Είμαι , σίγουρη πως όχι . Όμως , εγώ δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα χρόνια κι αν περάσουν , αυτή η νύχτα θα μείνει καρφωμένη στον τοίχο του μυαλού μου για πάντα με το πιο έντονο χρώμα να μου θυμίζει ό,τι δεν θέλω να θυμάμαι μαμά ... Γιατί , θυμάμαι . Θυμάμαι , τα αδέρφια μου και τον πατέρα μου στο σαλόνι να παρακολουθούν τηλεόραση κι εσένα στο δωμάτιό σου , καθιστή στην παλιά , ξύλινη καρέκλα της ραπτομηχανής ... Θυμάμαι και ΄μένα ... Με θυμάμαι , καθιστή στο κρεββάτι να σε κοιτώ και να θέλω να σου μιλήσω για ό,τι τότε φοβόμουν ... Τον θάνατο .
   Θυμάμαι , τις λέξεις να βγαίνουν με δισταγμό από τα χείλη μου . Σκεφτόμουν ΄μέρες το πως να σου το πω . Αναρωτιόμουν , τι λέξεις έπρεπε να βρω και σε τι σειρά να τις βάλω ώστε να ναέφτιαχνα μια πρόταση από την οποία θα μπορούσα να σου πω τα συναισθήματά μου . Μετά από κόπο για το παιδικό μου μυαλό τις βρήκα και οι λέξεις έγιναν μια τρεμάμενη φωνή που δεν κατάφερε να σε συγκινήσει όμως , όπως ούτε και να καλύψει τον ήχο εκείνο της ραπτομηχανής και της βελόνας που τρυπούσε το ύφασμα και μαζί όλο μου το είναι ...
   Ακόμη , λέξεις ψάχνω μαμά . Ακόμη , μετά από το πέρασμα τόσων χρόνων . Ακόμη ψάχνω να βρω ένα τρόπο να σου πω ό,τι φοβάμαι . Ένα τρόπο που θα το καταλάβεις όμως . Θα καταλάβεις το πόσο μεγάλη ανάγκη έχω την αγκαλιά και την κατανόησή σου . Μα , μάταια ... Ό,τι κι να πω κι ό,τι κι αν κάνω , τίποτε δεν σε κάνει να καταλάβεις αυτό που τόσο προσπαθώ να σου πω . Δεν είμαι καλά μαμά ... Σου το ΄χω πει και δείξει τόσες φορές όμως εσύ δεν λες να το πιστέψεις ή δεν θέλεις ... δεν ξέρω ! Βλέπεις , έχεις μεγαλώσει στο χωριό και το μέσα σου αν και πλησιάζεις στα 60 είναι τόσο αγνό ακόμη που πιστεύεις ό,τι παντού υπάρχει αγάπη και πως εάν υπάρχει ένα πιάτο φαγητό μπροστά μου τότε αυτό σημαίνει πως είμαι και καλά μέσα μου ... Μα , δεν είναι έτσι ρε μαμά ... Δεν είναι έτσι και πρέπει να το καταλάβεις πριν να είναι αργά . Γιατί , σήμερα παρ ολίγο να είναι μαμά κι ας μη το ξέρεις ίσως γιατί ζήτησα να μη σου πουν τίποτα .
   Ναι , μαμά ... Ξέρω . Ούτε κι εγώ φανταζόμουν ποτέ ό,τι θα ερχόταν η στιγμή που μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας θα βρισκόμουν μπροστά από μια οθόνη να σου γράφω κάτι που δεν θα διαβάσεις ποτέ ... Να όμως , που το κάνω ! Το κάνω γιατί η ανάγκη μου να σου μιλήσω είναι τόσο μεγάλη που ο συνηθισμένος κόμπος στο λαιμό γίνεται ολοένα και πιο ασφυκτικός και δεν τον αντέχω άλλο πια !!! Πριν από λίγες μόλις ώρες βρέθηκα στο πάτωμα του σπιτιού μου κρατώντας στο ένα χέρι ένα μπουκάλι νερό και στο άλλο τα χάπια ... Αυτή τη φορά δεν φοβήθηκα . Δεν δείλιασα . Δεν σε σκέφτηκα . Δεν άφησα τον εαυτό μου να σκεφτεί τίποτε άλλο πέρα από εκείνον ... Δεν είδα φως , ούτε περπάτησα μέσα σε τούνελ . Δεν είδα κανένα χέρι να ζητάει να του δώσω το δικό μου , μα , ούτε και κάποιο άλλο να το αρπάζει με βιαιότητα ... Είδα , απλά , τον εαυτό μου να περιμένει να σβήσει έχοντας ήδη τα μάτια μου κλειστά ... Τόσο πολύ το ήθελα ! Μα , ο ήχος από το χτύπημα στην πόρτα δεν μ΄ άφησε να τα κρατήσω κλειστά για πάντα ...
   Ήρθε , ο μπαμπάς μαμά ... Ναι , ο μπαμπάς . Εκείνος , που κάποτε θέλησε να με σκοτώσει τώρα είχε έρθει να με βοηθήσει και το έκανε με τον δικό του τρόπο . Μα , δεν μου αρκεί ρε μαμά ... Τίποτε , δεν μου αρκεί πια θαρρώ ... Ούτε καν αυτή η γαμημένηλέξη που πέρυσι αν και απεχθανόμουν ήθελα να την ακούσω . Αυτό το " όλα θα πάνε καλά " ... Το άκουσα τόσες φορές σήμερα ως τώρα όπως και το ό,τι ο τρόπος που αντιμετώπισα την κατάσταση ήταν ανώριμος ... Τι, λες ρε κοπελιά ; Αυτό , ήθελα να πω στην απέναντι γραμμή του τηλεφώνου ... Ήθελα , να της πω ό,τι έχει πολύ μεγάλο θράσος για να το λέει εκείνη σε ΄μένα και μετά από τόσα όσα έχω περάσει . Ναι , γιατί κάποιοι που τα βρίσκουν όλα έτοιμα και έχουν μάθει να πατούν επί πτωμάτων για να ανέβουν τα σκαλιά πιο γρήγορα ενώ άλλοι τα ανεβαίνουν έπειτα από πολύ κόπο και ιδρώτα έχουν πολύ μεγάλο θράσος ρε φίλε και γλώσσα επίσης !!!
   Με πονάει αυτό ρε μαμά . Με πονάει να βλέπω κοριτσάκια και αγοράκια να τα έχουν όλα στο χέρι και να κρέμονται από την φούστα της μαμάς και το παντελόνι του μπαμπά για να μηνεκφραστώ όπως έχω μάθει !!! Με πονάει να έχουν την δυνατότητα να σπουδάσουν και να μη την εκμεταλλεύονται . Να μην αρπάζουν την ευκαιρία από τα μαλλιά και να ζουν το όνειρο ! Ναι , με πονάει ! Με πονάει να θέλω να σπουδάσω και να μη το κάνω όχι γιατί δεν έχω όνειρα αλλά γιατί δεν έχω αυτή την οικονομική δυνατότητα που έχουν αυτοί οι άλλοι και που για να την αποκτήσω πρέπει να γαμηθώ στη δουλειά για να μαζέψω χρήματα που πάντα θα ξοδέψω στο κάθε εμπόδιο που θα βρεθεί στον δρόμο μου ... Με πονάει που κάποιοι νομίζουν πώς μπορούν να αγοράσουν την ψυχή μου και με πονάει ακόμη πιο πολύ που με ανάγκασαν να προσπαθώ να την δώσω αφιλοκερδώς στον διάολο ... Α , ρε μάνα πόσο με πονάει ...
  Με πονάει ρε μαμά ... Με πονάει να παλεύω για μια ζώη που δεν ζήτησα να ζήσω και που δεν ονειρεύτηκα ! Μια ζωη δίχως την οικογένειά μου δίπλα μου και τα όνειρά μου σε μια μικρή σκληρή πραγματικότητα ... Α , ρε μαμά πόσο πονάει ...

Καρδιά μου ...



Πάει λίγος καιρός ... Μόλις , ένας χρόνος από τότε που τα μάτια μου αντίκρισαν για πρώτη φορά τα δικά σου . Ένας ολόκληρος χρόνος και στο νου μου μοιάζει σαν 'χθές.Ήταν ξημέρωμα θυμάμαι και η συνάντησή μας , θέλημα θεού και διαβόλου . Δεν μιλήσαμε σχεδόν καθόλου , μα , τα μάτια μας για τα λίγα εκείνα δευτερόλεπτα έστησαν ολόκληρο διάλογο .
   Ήρθες , ξαφνικά στην ζωή μου σαν μια αναπάντεχη καλοκαιρινή μπόρα . Ήρθες και μαζί σου έφερες το χρώμα στο μουντό μου γκρίζο , το χαμόγελο στα σφραγισμένα μου χείλη , το δάκρυ χαράς στις λίμνες θλίψης των ματιών μου , το φως στο σκοτάδι μου ... Όμως , όσο ξαφνικά ήρθες , άλλο τόσο ξαφνικά έφυγες σκορπώντας πόνο , πολύ πόνο κι ένα αναπάντητο γιατί που πάντα θα μου τρώει τα σωθικά ...
   Θυμάμαι , την πρώτη φορά που βγήκαμε . Μου το 'χες προτείνει πολλές φορές , όμως , εγώ αρνούμουν πάντα πριν καν τελειώσεις την πρότασή σου κι ας το ήθελα . Κι ας ήταν ο λόγος που ξενυχτούσα βράδια ατέλειωτης προσμονής ν' ακούσω από τα χείλη σου να το ζητάς ...
   Μα εκείνη τη 'μέρα , δεν θα την ξεχάσω ποτέ . Δεν είχα κοιμηθεί προσμένοντας να 'ρθει το απόγευμα και η ώρα που θα ερχόσουν να με πάρεις απ' το σπίτι . Οι γονείς μου οι οποίοι ήταν υπερπροστατευτικοί , δεν είχαν υποψιαστεί τίποτα . Τους είχα πει ό,τι θα πήγαινα μια βόλτα με τα πόδια στην παραλία . Στην παραλία , που περνούσα όλες τις άδειες εκείνες 'μέρες και νύχτες της ατέλειωτης μοναξιάς μου ...
   Και το απόγευμα , ήρθε όπως κι εσύ αγαπημένε μου . Μπήκα , γρήγορα στο αμάξι κοιτώντας γύρω μου μη τυχόν με δουν οι δικοί μου . Κάρφωσες τα μάτια σου 'πάνω μου , μου έδωσες ένα φιλί στο μάγουλο και μου είπες :
- Σ' ευχαριστώ , που δέχθηκες να 'ρθείς . Σ' ευχαριστώ , απλά , που ήρθες στην ζωή μου ...
   Ακούγοντας , τα λόγια αυτά να βγαίνουν απ' τα χείλη σου ένα δάκρυ κύλισε απ' τα μάτια μου . Ένα δάκρυ που εάν είχες προσέξει ίσως να είχες καταλάβει  ...
- Που , πάμε ; Σε ρώτησα .
- Θα δεις . Απάντησες .
   Ο δρόμος που ακολουθούσες , είχε χαραγμένα ακόμη τα βήματά μου . Σε 'βλεπα να κατευθύνεσαι στην παραλία που από μικρό παιδί επισκεπτόμουν και δεν το πίστευα . Όταν φτάσαμε , έτριβα τα μάτια μου μήπως η όρασή μου μου έκανε παιχνίδια όπως η μοίρα μου , μα , ήταν αλήθεια . Μου άνοιξες την πόρτα , μου έπιασες το χέρι και με οδήγησες στα βραχάκια που το σχέδιο απ' το κορμί μου ήταν ακόμη αποτυπωμένο απ' το προηγούμενο βράδυ ...
   Το αεράκι , δρόσιζε τα κορμιά μας που έκαιγαν κι ας μην άγγιζε το ένα τ' άλλο . Ο ήλιος , βυθιζόταν αργά μέσα στο βαθύ μπλέ και ο ουρανός γέμιζε αστέρια , ενώ , το φεγγάρι φάρος στο απόλυτο σκοτάδι του έρωτά μας . Θυμάμαι , το σώμα μου γυμνό πλάι στο δικό σου και την ανάσα σου καυτή να μου χαρίζει λίγη ακόμη ζωή ...
   Μπήκες μέσα μου αργά και τρυφερά . Ήταν η πρώτη μου φορά . Ο πόνος δυνατός , μα , τόσο γλυκός συνάμα . Θυμάμαι , ακόμη εκείνον τον ήχο ... τον ήχο της καρδιάς μου , στο δικό σου κορμί ... Τα χείλη σου άγγιζαν τα δικά μου , ενώ , τα νύχια μου σημάδευαν την πλάτη σου άθελά μου ...
- Κορίτσι μου , να σταματήσω ;
- Αν το κάνεις , θα σταματήσει η καρδιά μου , σου απάντησα και συνέχισες ...
   Οι 'μέρες περνούσαν γρήγορα και από 'πάνω μου και από μέσα μου . Ο χρόνος τέλειωνε , μα , τέλειωνε μαζί σου . Η τελευταία μας συνάντηση , πραγματοποιήθηκε πάλι εκεί . Στην παραλία μου , στην παραλία μας ... Με περίμενες αρκετή ώρα . Όταν ήρθα , σε είδα καθισμένο στην καυτή άμμο να κοιτάς μ' αγωνία το ρολόι σου . Κάθισα δίπλα σου , σε φίλησα κι εσύ αμέσως με ρώτησες γιατί άργησα χαρίζοντάς μου ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ...
- Οι γονείς μου , αφού , ξέρεις ... σου είπα με τρεμάμενη φωνή ...
- Ναι , Αναστασία μου , ξέρω μα αυτό δεν πάει άλλο . Θα πάω να τους μιλήσω . Είσαι μεγάλη κοπέλα πια δεν είναι λογικό να μην σ' αφήνουν να βγαίνεις ...
- Και , τι θα τους πεις ; Σε ρώτησα .
- Ό,τι σ' αγαπάω καρδιά μου και ό,τι θέλω να γίνεις γυναίκα μου ...
   Καρδιά σου ... έτσι , μ' έλεγες πάντα ... καρδιά σου ... Τα μάτια μου , βούρκωσαν και άρχισα να κλαίω σαν παιδί δίχως σταματημό . Με κοίταξες μες στα μάτια και με ρώτησες τι έπαθα .
- Τίποτα , σου είπα . Τίποτα , απλά , φοβάμαι . Δεν τους ξέρεις , με λατρεύουν και φοβούνται κι αυτοί γι' αυτό δεν θέλουν ν' απομακρύνομαι πολύ . Το μόνο μέρος που δέχονται να επισκέπτομαι είναι αυτή η παραλία ...
- Τι , φοβάσαι και τι οι γονείς σου καρδιά μου ;
- Μη συμβεί κάτι ή μη τυχόν χτυπήσει το τηλέφωνο και δεν είμαι εκεί ... δεν ξέρεις , δεν μπορείς να καταλάβεις αγάπη μου , δεν μπορείς ...
- Όντως , δεν μπορώ . Μα , πές μου ...
   Ξαφνικά , άρχισα να τρέμω . Φοβήθηκα , μα , ο ήχος του κινητού σου με ηρέμησε γιατί έτσι θα κέρδιζα λίγο χρόνο να ηρεμήσω και ίσως να αποφύγω τις ερωτήσεις σου . Μίλησες λίγο κι όταν το ΄κλεισες μου είπες ό,τι έπρεπε να φύγεις . Εγώ , σου είπα ό,τι θα έμενα λίγο ακόμη και αργότερα θα πήγαινα σπίτι όπως κι έγινε .
   Μια ώρα μετά και μπαίνοντας στο σπίτι οι γονείς μου έπεσαν στην αγκαλιά μου σπαράζοντας με δάκρυα στα μάτια και με λυγμούς μου είπαν ό,τι το τηλέφωνο είχε χτυπήσει επιτέλους και ό,τι είχε βρεθεί συμβατός δότης . Δεν ξέρω γιατί δεν χάρηκα . Τι , με κράτησε από το να μην αρχίσω να ουρλιάζω σαν τρελλή ...
   Καιρό , περίμενα αυτή τη στιγμή . Τη στιγμή που μια καρδιά θα έπαιρνε την θέση της δικής μου και δεν θα φοβόμουν ποτέ ξανά μήπως πάψει να χτυπά μένοντας άγρυπνη μήπως χάσω στιγμές , μήπως χάσω εμένα , μήπως χάσω εσένα ... Περνώντας την πόρτα την χειρουργείου , αναρωτιόμουν γιατί δεν απαντούσες στις κλήσεις μου , μα , αυτή μου η απορία χάθηκε σύντομα από το μυαλό μου με μια δόση αναισθησίας . Η μεταμόσχευση , ήταν επιτυχής . Όταν μετά από λίγο διάστημα οι γιατροί μου επέτρεψαν να επιστρέψω σπίτι εγώ αποφάσισα να σου τηλεφωνήσω και να σου τα πω όλα . Θυμάμαι , να πληκτρολογώ τον αριθμό και τον ήχο του τηλεφώνου να κόβεται απότομα από μια γυναικεία φωνή , λίγο μεγάλη σε ηλικία . Το κινητό , ήταν απενεργοποιημένο κι έτσι τηλεφώνησα στο σπίτι .
- Καλημέρα σας , τον Νίκο , θα ήθελα ...
- Ο Νίκος , δεν μένει πια εδώ κοριτσάκι μου ...
- Τι , εννοείτε ; Μετακόμισε ; Που , μένει ; Ρώτησα , την φωνή που με δυσκολία άκουγα από τους λυγμούς που έβγαζε ...
- Στον παράδεισο ... εδώ ή έστω κάπου εδώ κοντά , μένει η καρδούλα του ...
   Σάστισα ... το ακουστικό , γλίστρησε απότομα απ' το χέρι μου κι έπεσε στο πάτωμα . Πήγα , σπίτι σου και η φωνή απ' το τηλέφωνο έγινε παρουσία και η παρουσία πόνος στην καινούρια μου καρδιά , την δική σου καρδιά ... Φεύγοντας , από τη τελευταία μας συνάντηση έπεσες με το αμάξι σου σε έναν γκρεμό . Σου είχε τηλεφωνήσει η μητέρα σου ζητώντας σου να πας κοντά της γιατί δεν αισθανόταν καλά κι εσύ έτρεχες ξεπερνώντας το όριο ταχύτητας κατά πολύ ...
   Τώρα , μένω με την μητέρα σου στο σπίτι σου . Κοιμάμαι στο κρεββάτι σου , φορώ το άρωμά σου και τυλίγω το παγωμένο μου σώμα με το σεντόνι που για τελευταία φορά τύλιξες το δικό σου . Τώρα , σου χαρίζω εγώ κόκκινα τριαντάφυλλα και τώρα δεν ακούω την καρδιά μου στο δικό σου κορμί , μα , την καρδιά σου στο δικό μου σώμα ...
... ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ...

Μηπως εχεις την καρδια μου...........?